Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΖΩΗΡΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Πόσοι από μας  δεν έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να προσπαθεί να δώσει σχήμα και μορφή σε ένα σύννεφο ένα  βροχερό απόγευμα; Νομίζω πως όλοι, έστω για μια φορά..Πολλές φορές σηκώνοντας το βλέμμα μας προς τον ουρανό, το μυαλό μας δουλεύει μηχανικά πασχίζοντας να εντάξει αυτό που βλέπει σε ήδη γνωστές νόρμες. Έτσι, ένα σύννεφο που μοιάζει με δράκο, με σκύλο ή με καραβάκι που πλέει στον ουρανό μας ξαφνιάζει ευχάριστα... 

Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί με πολλά -φαινομενικά- ακαθόριστα σχήματα της καθημερινότητάς μας...

Το τουβλάκι του πέτρινου τοίχου που είχα χθες βράδυ απένεντί μου μου κέντρισε το ενδιαφέρον. 



Γιατί... με λίγη φαντασία, όλα είναι δυνατά!

 

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΡΙΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

  Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;   

Δ. Λιαντίνης 




 Αυτά τα λόγια μου ήρθαν στο μυαλό, όταν αναγκάστηκα να έρθω λίγο πιο κοντά με κρατικούς μηχανισμούς και οργανώσεις εργαζομένων. Μου τα έλεγαν και δεν τα πίστευα. Πάντα καλοποαίρετη, τα θεωρούσα υπερβολές. Πραγματικά, η εμπιστοσύνη και η συνέπεια των λόγων των ανθρώπων που βρίσκονται σε κάποιες υψηλά ιστάμενες θέσεις δεν υπάρχει! Άλλα λένε, άλλα εννοούν και  άλλα κάνουν εν τέλει. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι τα γνωρίζετε... Απλά, εγώ άργησα λίγο να προσγειωθώ απ΄το ροζ μου συννεφάκι...Απογοήτευση σκέτη..Κατάντεια...



Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

 Η μουσική μπορεί να σου προσφέρει δυνατά συναισθήματα. Όλοι το ξέρουμε, αλλά στις μέρες μας όλο και σπανιότερα έχουμε αποδείξεις αυτής της γενικής παραδοχής.

Πέμπτη βράδυ και ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος, έτοιμος να υποδεχτεί έναν αυθεντικό καλλιτέχνη. Ο Γ.Χαρούλης και η παρέα του επί 3 ώρες μας απογείωσε! Τρεις ώρες απόλυτης ευχαρίστησης...

Στη συναυλία αυτή άκουσα για πρώτη φορά ένα απ΄ τα τελευταία του τραγούδια. Ένα κομμάτι αφηγηματικό, χωρίς ανούσιες επαναλήψεις, που σου προκαλεί απλά δέος.

Η φιλία ανάμεσα σ΄ έναν άντρα και ένα άλογο.

Υπέροχο τραγούδι και απίθανη ερμηνεία.

Απ΄ τις ελάχιστες περιπτώσεις μου μας αποδεικνύουν ότι η μουσική είναι πολιτισμός.



Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Φένια Παπαδόδημα


Ο καβαλάρης τ' άλογο το 'χε μες στην καρδιά του.
Που να 'βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.

Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.
Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,
αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.

Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις».

Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει,
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.
Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν...

Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,
την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα...

Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι
την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.
Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν' παρακάλια
ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια...

«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».
Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο...

Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ

"Μετά τη βροχή βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο ή μόνο αν είσαι καλό παιδί;", με είχε ρωτήσει παλιότερα μαθητής μου και η μνήμη μου το ανέσυρε στα ξαφνικά όταν το είδα προχθές απ το μπαλκόνι μου.


Την ίδια απορία έχω κι εγώ πια. Όταν υποστείς μια καταιγίδα, θα έρθει πάντα μια δίκαιη ανταμοιβή που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα δεινά που πέρασες ή κρίνεται από κάτι άλλο; Ούτε και τότε ούτε και τώρα μπορώ να δώσω αξιοπρεπή απάντηση. Περιμένω να δω αν θα ξαστερώσει...


Οι φωτό είναι από κινητό, οπότε όχι και τόσο επιτυχημένες.


Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΛΛΑΓΗ

"Μη φοβάσαι τις αλλαγές της ζωής γιατί αυτή είναι η φύση μας", με συμβουλεύει η στεντόρεια φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής. Για να μου δώσει κουράγιο μάλλον. Μα, είναι δυνατόν να αποδέχεσαι μια ξαφνική αλλαγή στη ζωή σου αδιάφορα και χωρίς να αντισταθείς στο ξεβόλεμά σου; Τι; Να μη γκρινιάξεις λίγο που ο φόβος για το άγνωστο σου ενεργοποιεί μηχανισμούς που από καιρό είχες ξεχάσει;



Και τώρα που πέρασε η - απαραίτητη για μένα - πρώτη γκρίνια, αρχίζω να βλέπω τις θετικές πλευρές του όλου θέματος. Η ζωή είναι ποτάμι. Σε παρασύρει, σε πάει μόνη της όπου θέλει και είναι πολύ μικρή ώστε να την χαραμίσω πασχίζοντας να καταπολεμήσω την αλλαγή.

Γιατί, αν δεν το ζήσω, πώς θα είμαι έτοιμη για την επόμενη;

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ


Την ευεργετική επίδραση που έχει σε ένα μαθητή ένας καλός δάσκαλος, όχι μόνο στα σχολικά θρανία αλλά και στην ενήλικη ζωή του, διαπιστώνουν σε μελέτη τους δύο καθηγητές του φημισμένου πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.


Παρακολουθώντας την πορεία δύο εκατομμυρίων μαθητών σε διάστημα είκοσι ετών, οι καθηγητές Raj Chetty και John Friedman επιβεβαίωσαν το Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος αναγνώριζε ότι χρωστούσε στο δάσκαλό του το «ευ ζην».

Σχεδόν 2.500 χρόνια από τότε, οι δύο οικονομολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εκείνοι οι μαθητές που είχαν καλούς δασκάλους εμφάνιζαν λιγότερες πιθανότητες να γίνουν γονείς στην εφηβική ηλικία και συγχρόνως περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και να βγάλουν περισσότερα χρήματα στην ενήλικη ζωή τους.

Για τους δύο ερευνητές, ο καλός δάσκαλος είναι εκείνος που καταφέρνει να κάνει τους μέτριους μαθητές του να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και τους καλούς να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα τις δικές τους.

Αν και δεν λείπουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι είναι δύσκολο να απομονωθεί από άλλους παράγοντες, όπως το οικογενειακό περιβάλλον, η επίδραση που έχει ο διδάσκων στην πορεία ενός μαθητή, οι δύο οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ένας μαθητής που είχε έναν πολύ καλό δάσκαλο για ένα χρόνο, θα κερδίσει, κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο 4.600 δολάρια περισσότερα στη ζωή του, σε σχέση με ένα μαθητή που είχε ένα μέτριο δάσκαλο.

Οι δύο καθηγητές από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συνεργάστηκαν με το πανεπιστήμιο του Κολούμπια, για να διακρίνουν δασκάλους και καθηγητές σε καλούς, μέτριους και καλούς και να εξετάσουν στη συνέχεια την πορεία των μαθητών τους, μελετώντας στοιχεία για τα εισοδήματά τους στην ενήλικη ζωή τους, το ποσοστό εκείνων που γράφτηκαν στο πανεπιστήμιο, την ηλικία που απέκτησαν παιδιά, την πόλη και την περιοχή που επέλεξαν για να ζήσουν. Τα αποτελέσματα, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, ήταν «εντυπωσιακά».
 
 

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Απ΄ αυτά που τ΄ ακούς και τ' αγαπάς αμέσως! Τι να πρωτοξεχωρίσεις; Μελωδία; Στίχους; Ερμηνεία; Είναι όλο σκέτη μαγεία! Ακούστε το και θα με καταλάβετε...

"Της χαράς μαγαζί"



Την καρδιά μου θα κάνω χαλί
να σβηστεί ο μεγάλος καημός σου
είσαι άχνα από ένα φιλί
είναι θρόϊσμα το σ' αγαπώ σου
και τη νύχτα που καιν οι ματιές
κι η κρυφή πεθυμιά με κυκλώνει
στο κορμί σου ν' ανάβω φωτιές
μ' ένα μου άγγιγμα που θα σε λιώνει

Τ' ουρανού μου θα στείλω το φως
ν' ανεβείς τη νυχτιά στο σκαλί μου
ήταν πόθος παλιός μου κρυφός
να σπαρτάραγες σ' ένα φιλί μου.
Μη μου πεις, είναι αργά δεν μπορείς
η καρδιά σου πως είναι στ' αγιάζι
φεύγει ο χρόνος δεν είναι νωρίς
και του έρωτα τ' όχι κουράζει

Θα σου βρω της χαράς μαγαζί
να μου λες πόσα θέλεις χατίρια 
να τσουγκρίζουμε ώρες μαζί
της αγάπης γεμάτα ποτήρια,
κι όταν λες σ' αγαπώ, με λυγμό
της ζωής μας να φεύγει το γκρίζο
με τα χείλη, γλυκά στο λαιμό,
το παλιό μου σημάδι ν' αγγίζω

Είναι αργά δεν είν' οι ώρες πολλές
μα στην μπόρα μη στέκεις , και στάζεις,
αφού θέλει η καρδιά σου, μου λες,
τι σε κάνει κι ακόμα διστάζεις.
Πες το ΝΑΙ ..κι άσε εδώ το ακριβό
το βραχιόλι σου στο κομοδίνο,
των ματιών σου το μπλε να διαβώ
κι όσα όνειρα θες , θα σου δίνω!