Πόσοι από μας δεν έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να
προσπαθεί να δώσει σχήμα και μορφή σε ένα σύννεφο ένα βροχερό απόγευμα; Νομίζω πως όλοι, έστω για μια φορά..Πολλές φορές σηκώνοντας το βλέμμα μας προς τον ουρανό, το μυαλό μας δουλεύει μηχανικά πασχίζοντας να εντάξει αυτό που βλέπει σε ήδη γνωστές νόρμες. Έτσι, ένα σύννεφο που μοιάζει με δράκο, με σκύλο ή με καραβάκι που
πλέει στον ουρανό μας ξαφνιάζει ευχάριστα...
Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί με πολλά -φαινομενικά- ακαθόριστα σχήματα της καθημερινότητάς μας...
Το τουβλάκι του πέτρινου τοίχου που είχα χθες βράδυ απένεντί μου μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί με πολλά -φαινομενικά- ακαθόριστα σχήματα της καθημερινότητάς μας...
Το τουβλάκι του πέτρινου τοίχου που είχα χθες βράδυ απένεντί μου μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Γιατί... με λίγη φαντασία, όλα είναι δυνατά!
Αναστασία μου...αυτό το κάναμε πολύ όταν είμασταν παιδιά...και φωνάζαμε...και γελούσαμε...καθώς αλλάζανε τα σχήματα...και τώρα μεγάλοι ...κάποιες φορές παρατηρώ σχήματα...κυρίως στα νερά που κάνουν τα μάρμαρα...είχα την εντύπωση ότι μόνον εγώ τα παρατηρούσα...Πάντως στον τοίχο σου εγώ βλέπω....ένα φορτηγό!....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη Κυριακή σου εύχομαι!
Χαχα!!Στα μάρμαρα,ε; Αυτό δν το είχα σκεφτεί..Μόνο μέχρι τα "νερά" των ξύλων φτάνει η φαντασία μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς, κι εγώ φορτηγό βλέπω!Η περίπτωση και των δυο μας είναι ακόμα σε αντιμετωπίσιμη κατάσταση..
Φιλιά...
Aπό φαντασία , άλλο τίποτε !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι παλαιό λεωφορείο μου μοιάζει η μεσαία πέτρα , ίσως και ιπποπόταμος , καλό εεεεε !!
Καλό, δημιουργικό και γεμάτο φαντασία μήνα να ΄χουμε !!
Χμμμ, τώρα που το λες και ένα τετράπαχο γουρουνάκι θα μπορούσε να είναι..Ειδικά στη μουσούδα τού φέρνει πολύ...Σ ευχαριστώ, Αθηνά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!