Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

ΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τόσο όμορφες λέξεις από μια γοητευτική φωνή δε σε αφήνουν ασυγκίνητο. Ίσα ίσα. Σε κάνουν να θέλεις να τρέξεις να πάρεις κι εσύ απ΄ αυτές τις παστίλιες "για τον πόνο του άλλου".
Οι Γιατροί χωρίς σύνορα με έναν ευρηματικό τρόπο προσπαθούν να ξυπνήσουν την ανθρωπιά που από καιρό έχουμε αφήσει να κοιμάται..Με μια μικρή, αλλά ουσιαστική, κίνηση βοηθάμε ανθρώπους που υποφέρουν. Και αν το καλοσκεφτούμε, το όφελος είναι διπλό : νικάμε την παγωνιά και μέσα μας και έξω μας!


"Γιατί άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη
απ' τη χαρά που δίνεις", δεν είπε ο ποιητής;


(Το ωραιότερο, κατά τη γνώμη μου, βίντεο της συγκεκριμένης διαφημιστικής καμπάνιας)

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΣ ΚΑΦΕΣ!

Μα πόσο καιρό είχα να πάω για καφέ και πραγματικά να το απολαύσω! Είχα ξεχάσει πώς είναι να συναναστρέφεσαι ανθρώπους σκεπτόμενους που σου "δίνουν" πράγματα, σε μαθαίνουν, μοιράζονται προβληματισμούς κι επιθυμίες τους, σου εμπιστεύονται παράπονα και σκέψεις τους. Σπάνιο πια να "δέσεις " με άτομα κι όταν αυτό μου συμβαίνει χαίρομαι διπλά. Δεν ξέρω αν είναι η χημεία, τα κοινά βιώματα, τα ενδιαφέροντα,  η αισθητική ή ο κώδικας επικοινωνίας. Ξέρω μόνο πως ο εγκέφαλος ο δικός μου βγήκε απ την αδράνεια και από το τέλμα που είχε πέσει μετά από πληθώρα ανούσιων συναντήσεων..

(Η σιγανή βροχούλα δε, έξω από το τζάμι, μού θύμισε πόσο ρομαντικιά είμαι... :-)   )

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝ...

 Είναι αυτό το αν που καταβάθος σε βασανίζει, σε κατατρώει, σε φθείρει ψυχικά. Και πολλά θα έδινες για να αλλάξουν σειρά αυτά τα δύο γράμματα.





 
Αν μια στιγμή μπορεί
να τ΄αλλάξει όλα
μ΄ενα βλέμμα μ΄ένα φιλί
Αν μια λέξη αρκεί
απ τα δυό σου χείλη
το φως να ντυθεί

Μέσα μου σε ζούσα
Να σε βρώ αργούσα
κι ετσι αργούσε κι η ζωή
Τα μικρά μετρούσα μα ήρθες εσύ
πώς μου΄λειψες τόσο
μείνε να νιώσω
Σ΄αγαπούσα πρίν μας δω μαζί

Μοναξιά μου καρδιά μου εσυ
συντροφιά μου και νύχτα μου εσύ
Σ΄αγαπούσα πρίν μας δω μαζί
  

Αν μια στιγμή μπορεί
να τ΄αλλάξει όλα
μ΄ενα βλέμμα μ΄ένα φιλί
 

Αν μια λέξη αρκεί
απ τα δυό σου χείλη
το φως να ντυθεί
  

Μέσα μου σε ζούσα
Μοναξιά μου καρδιά μου εσυ
Να σε βρώ αργούσα
συντροφιά μου και νύχτα μου εσύ
πως μου ΄λειψες τόσο
μείνε να νιώσω
Σ΄αγαπούσα πρίν μας δω μαζί