Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΧΟΛΕΙΟ...

" Πηγαίνουμε σχολείο για να μάθουμε να δουλεύουμε σκληρά για τα χρήματα. Η ουσία είναι να μάθουμε ότι τα χρήματα πρέπει να δουλεύουν για εμάς. Κάτι που δεν μας έμαθαν στο σχολείο..."
                                                   

                                                                                                                                          Robert T. Kiyosaki


Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Oι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί - πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους. 

 

 Τάσος Λειβαδίτης



Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ...



1. Να μην ξεχάσω να κοιτάζω τους ανθρώπους. Στα μάτια. Στα σώματα. Το ανθρώπινο σώμα μιλάει ακατάπαυστα για τα πάθη μας, έλεγε ο Χειμωνάς - να στήσω αυτί, να απλώσω μάτι. Να δω από πού, από τι προσπαθεί ο καθένας να διαφύγει. Με τι παλεύει. Για μας θέλω να μιλήσω, τους θλιβερά προβλέψιμους και ακατανόητα απρόβλεπτους, στα όρια του παραλογισμού. Αλλά πρώτα πρέπει να δω προσεκτικά. 

2. Να θυμηθώ αυτό που έλεγε ο Άμος Οζ σε μια ταβέρνα: δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις πολύ και να γνωρίσεις πολλούς, για να καταλάβεις την ανθρώπινη ψυχή. Αρκεί να είσαι μια μύγα στην κρεβατοκάμαρα ενός ζευγαριού... ! Να μην ξεχάσω να γίνω μύγα. Στην κρεβατοκάμαρά μου έστω. Και στις δικές σας. 


3. Να είμαι συνειδητή, να μην αφαιρούμαι. Να ξυπνάω το πρωί και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως σήμερα αυτό που θα ζήσω είναι η πραγματική μου ζωή κι όχι μια πρόβα τζενεράλε. Αυτή η μέρα, αν την αφήσεις ηλίθια, θα περάσει ανεπιστρεπτί. Θα ταφεί άδοξα στον παράδεισο των χαμένων ημερών και των καλών προθέσεων. Αυτό να του λέω. 
 4. Να μην ξεχάσω να παραγγείλω την αυριανή μου μέρα. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να σηκωθώ απ'το κρεβάτι είναι η σκηνοθεσία της μέρας που αρχίζει. Ανοίγεις τα μάτια, τεντώνεσαι κι αρχίζεις να ονειρεύεσαι τη μέρα που θέλεις να ζήσεις. Να μην αφήσω την τύχη να μου ρίχνει τα σκουπίδια της. Να ζήσω μέρες χειροποίητες. 
 5. Να θυμηθώ να μη φοβάμαι το φόβο. Έζησα αρκετά χρόνια μέχρι τώρα και το είδα. Ο φόβος θα με βρει όπου και να'μαι. Μην κρύβεσαι, ρε πουλάκι μου, τζάμπα κόπο κάνεις. 
 6. Να θυμάμαι να μην απελπίζομαι, να μη με παίρνει από κάτω. Ζούμε ένα τέλος εποχής, εντάξει αλλά κάπου θα βγάλει αυτό. Τόσοι πολλοί απελπισμένοι δεν μπορεί, θα ψοφήσει η άγρια ιδιωτεία, θα γεννήσουν μια ενέργεια που θα γεννήσει με τη σειρά της κάτι άλλο... Πιο βιώσιμο, πιο ανθρωποκεντρικό. 

7. Να μην ξεχάσω να επιζήσω μέχρι να έρθουν αυτές οι άλλες μέρες. Όπως μπορώ. Με τους φίλους μου. Όχι αυτούς τους facebook. Τους πραγματικούς.

                                                                                  της Λένας Διβάνη  
                            (από το "Κοντέινερ" της Ελευθεροτυπίας, Μάρτιος 2010)



Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

ΟΝΕΙΡΕΨΟΥ!

"Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι! 
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι. 
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν!
Έχει και παρακάτω... Έχει κι άλλο... 
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου! 
Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. 
Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. 
Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή."

(Αλκυόνη Παπαδάκη, «Βαρκάρισσα της χίμαιρας», 2001)