Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης), που γιορτάζεται κάθε χρόνο τη
δεύτερη Πέμπτη του Οκτωβρίου, αξίζει να δείτε το παρακάτω βίντεο:
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα
τρέχουν για να σωθούν εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια στάλα
νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά…
«Τι νομίζεις ότι κάνεις; Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την φωτιά!», του φωνάζει ένας ελέφαντας. «Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «κάνω όμως αυτό που μου αναλογεί».
«Τι νομίζεις ότι κάνεις; Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την φωτιά!», του φωνάζει ένας ελέφαντας. «Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «κάνω όμως αυτό που μου αναλογεί».
Αφρικανικό παραμύθι
(Το κολιμπρί είναι το μικρότερο πουλί στον κόσμο, το μήκος του σώματός του φτάνει τα 2,5 εκατοστά)
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ
Μια ταινία μικρού μήκους που αξίζει να δούμε όλοι..Ειδικά αυτή την εποχή που οι περισσότεροι περπατάμε στο δρόμο σκεπτικοί και κατσουφιασμένοι.Αν χαμογελάσουμε, πρέπει να ξέρουμε πως το πιο πιθανό είναι να μην υπάρξει ανταπόκριση.Αν όμως υπάρξει, η χαρά είναι διπλή, πολλαπλασιάζεται...Εκεί ακριβώς έγκειται και η μαγεία του χαμόγελου. Ξεκινά από σένα και καταλήγει σε σένα χωρίς να περιμένεις τίποτα...
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012
ΟΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ!
Ένας νέος ρώτησε μια κοπέλα, στην βιβλιοθήκη:
-Σε πειράζει να κάθομαι δίπλα σου;
Το κορίτσι απάντησε με δυνατή φωνή:
-Δεν θέλω να περάσω τη νύχτα μ'εσένα!
Όλοι όσοι ήταν στην βιβλιοθήκη, άρχισαν να κοιτάζουν τον τύπο, που ήταν σε δύσκολη θέση.
Μετά από λίγα λεπτά, η κοπέλα πήγε αθόρυβα στο τραπέζι του νέου και του είπε:
-Εγώ σπουδάζω ψυχολογία και ξέρω ένας άντρας τι σκέφτεται, υποθέτω ότι αισθάνθηκες άσχημα, έτσι δεν είναι;
Ο τύπος απάντησε με δυνατή φωνή:
-200 δολάρια μόνο για ένα βράδυ, μα είναι πάρα πολλά!
και ... όλοι οι άνθρωποι στην βιβλιοθήκη κοίταζαν την κοπέλα που ήταν σε κατάσταση σοκ και ο τύπος ψιθύρισε στ 'αυτιά της:
-Έχω σπουδάσει Νομική και ξέρω πώς να κάνω κάποιον να αισθάνεται ένοχος!
-Σε πειράζει να κάθομαι δίπλα σου;
Το κορίτσι απάντησε με δυνατή φωνή:
-Δεν θέλω να περάσω τη νύχτα μ'εσένα!
Όλοι όσοι ήταν στην βιβλιοθήκη, άρχισαν να κοιτάζουν τον τύπο, που ήταν σε δύσκολη θέση.
Μετά από λίγα λεπτά, η κοπέλα πήγε αθόρυβα στο τραπέζι του νέου και του είπε:
-Εγώ σπουδάζω ψυχολογία και ξέρω ένας άντρας τι σκέφτεται, υποθέτω ότι αισθάνθηκες άσχημα, έτσι δεν είναι;
Ο τύπος απάντησε με δυνατή φωνή:
-200 δολάρια μόνο για ένα βράδυ, μα είναι πάρα πολλά!
και ... όλοι οι άνθρωποι στην βιβλιοθήκη κοίταζαν την κοπέλα που ήταν σε κατάσταση σοκ και ο τύπος ψιθύρισε στ 'αυτιά της:
-Έχω σπουδάσει Νομική και ξέρω πώς να κάνω κάποιον να αισθάνεται ένοχος!
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Εν αρχή ην ο δάσκαλος
Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δεν θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δεν θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δεν θα άκουγε όμως ούτε θα ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.
Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας Και στο τέλος τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρηση μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.
Τα ζώα και τα φυτά δε γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους λείπει ο δάσκαλος. Έτσι δεν έμαθαν ποτές ότι στον ενόργανο κόσμο πέρα από τη σφαίρα του βιολογικού ανοίγεται ο φωτεινός ορίζοντας του πνεύματος. Ο θυμός, δηλαδή, οι επιθυμίες, τα πάθη, η φαντασία ο λόγος.
Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο Θεό.
Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. [...]
Μ΄ ένα λόγο ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την κυριότητα που ποιητής του κόσμου είναι ο Θεός. Χωρίς το δάσκαλο το πνεύμα που πνέει θα παρεπόμενε άψυχος άνεμος. Γαρμπής, δηλαδή, πουνέντες σοροκάδα κα παγωμένος Σκίρωνας. Και θα φυσούσε μάταια στις άκριες των βουνών, στις φυλλωσιές, στα συστήματα των υδάτων.
Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δεν θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δεν θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δεν θα άκουγε όμως ούτε θα ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.
Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας Και στο τέλος τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρηση μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.
Τα ζώα και τα φυτά δε γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους λείπει ο δάσκαλος. Έτσι δεν έμαθαν ποτές ότι στον ενόργανο κόσμο πέρα από τη σφαίρα του βιολογικού ανοίγεται ο φωτεινός ορίζοντας του πνεύματος. Ο θυμός, δηλαδή, οι επιθυμίες, τα πάθη, η φαντασία ο λόγος.
Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο Θεό.
Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. [...]
Μ΄ ένα λόγο ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την κυριότητα που ποιητής του κόσμου είναι ο Θεός. Χωρίς το δάσκαλο το πνεύμα που πνέει θα παρεπόμενε άψυχος άνεμος. Γαρμπής, δηλαδή, πουνέντες σοροκάδα κα παγωμένος Σκίρωνας. Και θα φυσούσε μάταια στις άκριες των βουνών, στις φυλλωσιές, στα συστήματα των υδάτων.
Δ.Λιαντίνης, Ελληνικά
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012
ΤΟ ΤΖΑΜΙ...
Καθώς έτρωγαν το πρώτο τους πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα
κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα
άπλωνε την μπουγάδα της.
“Ά, τα ρούχα δεν είναι και πολύ καθαρά”, σχολίασε, “η γειτόνισσα
δεν ξέρει να πλένει καλά. Μάλλον χρειάζεται να χρησιμοποιεί περισσότερο
σαπούνι”.
Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δεν είπε τίποτα.
Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα της, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια.
Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν είδε ότι τα ρούχα
που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά και είπε στον άντρα της :
“Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την
έμαθε”.
“Ξέρεις ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας!”
γύρισε και της είπε ο άντρας της.
(Έτσι συμβαίνει και στη ζωή. Ο τρόπος
που βλέπουμε τους άλλους εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα “τζάμια
μας”).
Δ.Φιλίππου-Π.Καραντάνα,
Ιστορίες για να ονειρεύεσαι … παιχνίδια για να μεγαλώνεις
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)