ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Το καλύτερο δώρο που μπορεί να μου κάνει κάποιος είναι ένα βιβλίο.Μα δεν είναι τόσο για την πλοκή που ίσως με συνεπάρει ή για το χρόνο που θα με συντροφέψει (σημαντικά βέβαια και τα δύο), όσο για την αφιέρωση που τυχόν έχει. Η αφιέρωση είναι αυτή που κάνει το δώρο τόσο ξεχωριστό και τόσο προσωπικό. Μια και μόνο λέξη μπορεί να αρκεί. Χειρόγραφα γράμματα που μένουν κι έχουν κάτι να μου πουν μετά από χρόνια. Η΄ ακόμα και σκίτσα...

Ένα τέτοιο δώρο (με αφιέρωση, αλλά και σκίτσο!) έλαβα πριν μερικές μέρες και μου θύμισε πώς είναι κάποιος να δαπανήσει χρόνο για σένα και να ψάξει όχι μόνο το δώρο, αλλά και τις λέξεις που θ αφήσει. Η χαρά μου δεν περιγράφεται!

 

Γι αυτό λοιπόν δε συμφωνώ με κάποιους κατόχους βιβλίων που θέλουν να τα κρατούν ολοκαίνουρια, γυμνά από ανθρώπινα σημάδια.Δε μ αρέσει καθόλου όταν οι σελίδες "τρίζουν" και μυρίζουν τυπογραφείο.

 Ένα βιβλίο αποκτά άλλη αξία όταν υπάρχει  επάνω του η ιστορία του, οι άνθρωποι που το ξεφύλλισαν,που το μύρισαν, που το χάιδεψαν.Μ'αρέσει να φαντάζομαι ποιος και γιατί έγραψε μια αφιέρωση.

Γι αυτό και πάντα διαβάζω με ένα μολύβι στο χέρι.Σημειώνω, υπογραμμίζω, μπορεί να γράψω και κάτι άσχετο που εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα ή με απασχολεί  και έτσι αφήνω την δική μου πνοή πάνω στα βιβλία. 

ΥΓ:Τα βιβλία που μου έχουν δωρίσει με αφιέρωση έχουν ξεχωριστό ράφι στη βιβλιοθήκη μου (αποδίδω τις πρέπουσες τιμές), αλλά και στην καρδιά μου...