Οι στίχοι που μιλούν για θάλασσα και ναυτική ζωή ασκούν μια ιδιαίτερη επιρροή πάνω μου. Με ελκύουν για έναν ανεξήγητο λόγο...Ίσως είχα κάποια δυνατή σχέση με τη θάλασσα σε προηγούμενη ζωή μου, γιατί τώρα δεν έχω και την καλύτερη. Έτσι, δε μου πέρασε απαρατήρητο ένα νέο τραγούδι του Γ.Χαρούλη από τη συνεργασία του με τον Θ. Παπακωνσταντίνου.Με μάγεψαν μελωδία και φωνή...Ο τίτλος της δισκογραφικής τους δουλειάς δικαιώθηκε.."Μαγγανείες"...
Σκαρφάλωσα με δύναμη σε κάβο σαπισμένο
που ο άνεμος τον έκοψε, μας έβγαλε στα βράχια.
Ένα πακέτο πέταξα σέρτικα στον πνιγμένο
που παίζει ζάρια και χαρτιά και όλο χάνει τάχα.
Βρίζω που λες το χρόνο μου που είναι όλο καρτέρια,
που σε μιαν ανεμόσκαλα σπατάλησα τα χρόνια.
Η μια της άκρη στο κενό, η άλλη από τα ρέλια
η μια της άκρη στο βυθό, η άλλη ως τα αστέρια.
που ο άνεμος τον έκοψε, μας έβγαλε στα βράχια.
Ένα πακέτο πέταξα σέρτικα στον πνιγμένο
που παίζει ζάρια και χαρτιά και όλο χάνει τάχα.
Βρίζω που λες το χρόνο μου που είναι όλο καρτέρια,
που σε μιαν ανεμόσκαλα σπατάλησα τα χρόνια.
Η μια της άκρη στο κενό, η άλλη από τα ρέλια
η μια της άκρη στο βυθό, η άλλη ως τα αστέρια.
Αναστασία μου έχεις δίκιο για τη φωνή.Να τολμήσω να πω πως μου μοιάζει λίγο με του Ξυλούρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.Φιλάκια.
Ναι, μοιάζει πολύ, αλλά δεν τον μιμείται.Έχει καθάρια φωνή, πολύ ωραία για τα δικά μου γούστα!Κ είναι και πολύ σεμνό παιδί! (Όλα μετράνε σε έναν καλλιτέχνη)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!