ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ Τ΄ ΑΪ - ΣΥΜΙΟΥ

Με αφορμή αυτό το μοναδικό αστικό πανηγύρι, βρέθηκα το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος στο Μεσολόγγι. Αν και γνώριμα τα μέρη για μένα, θέλησα να παρακολουθήσω γι άλλη μια φορά από κοντά τα δρώμενα αυτής της ξεχωριστής παράδοσης των Μεσολογγιτών. Για όσους δεν το γνωρίζετε, αναδημοσιεύω τις βασικές πληροφορίες από το messolonghi news:

"Κάθε χρόνο από την παραμονή της Πεντηκοστής, οι Μεσολογγίτες οργανώνουν με τον δικό τους, μοναδικό τρόπο ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πανηγύρια του τόπου μας.

Το μοναστήρι του Αγίου Συμεών (Αϊ-Συμιός για τους ντόπιους) βρίσκεται έξι περίπου χιλιόμετρα πάνω από το Μεσολόγγι, σε έναν καταπράσινο λόφο με πλατάνια και ρυάκια.

Το μέρος είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία του τόπου, αφού εδώ κατέφυγαν και σώθηκαν 1.800 Μεσολογγίτες μετά την ηρωική έξοδο. Εδώ και 257 χρόνια οι Μεσολογγίτες γιορτάζουν με μοναδικό τρόπο σ' αυτό το πανηγύρι που οι επίσημοι χαρακτηρισμοί το θέλουν «εθνικοθρησκευτικό».

Ο επισκέπτης που έρχεται για πρώτη φορά παρακολουθεί τις παρελάσεις, τις λειτουργίες, το τρισάγιο στον Κήπο των Ηρώων, θαυμάζει τις εντυπωσιακές φορεσιές (ντουλαμάδες) των αρματωμένων και τα στολισμένα άλογα των καβαλαραίων. Αν όμως ακολουθήσει κανείς τους πανηγυριστές στο μοναστήρι, θα βρεθεί μέσα στην ψυχή του πανηγυριού.

Θα δει τις «παρέες» των Μεσολογγιτών να γλεντάνε ασταμάτητα με μουσικές από νταούλια και ζουρνάδες που παίζουν τσιγγάνοι μουσικοί και να κατεβαίνουν ξανά στο Μεσολόγγι για να συνεχίσουν το γλέντι στις ταβέρνες και στα ουζάδικα που γεμίζουν με τα τραπέζια τους τα στενά δρομάκια της πόλης.

Οι Μεσολογγίτες διατηρούν αναλλοίωτη τη δομή του πανηγυριού εδώ και χρόνια. Δεν θα συναντήσετε στον Αϊ-Συμιό στερεοφωνικές εγκαταστάσεις ούτε το χαρούμενο πλήθος των μικροπωλητών με τις πολύχρωμες πραμάτειες, στοιχεία που έχουν κάνει τα περισσότερα πανηγύρια στην Ελλάδα πανομοιότυπα μεταξύ τους.

Οι πανηγυριστές είναι οι περισσότεροι άνδρες και χωρίζονται σε ομάδες, τις «παρέες». Ο παλαιότερος είναι ο καπετάνιος, μετά έρχονται οι αρματωμένοι με τις στολές, οι καβαλαραίοι με τα άλογα και οι μουσικοί με τα νταούλια και τους ζουρνάδες, που είναι τσιγγάνοι από τις γύρω περιοχές. Στον χώρο γύρω από το μοναστήρι κάθε «παρέα» έχει το δικό της τραπέζι, οι επισκέπτες κάθονται συνήθως σε διπλανά και δέχονται κεράσματα κρασιού και φαγητών. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και στην πόλη. Επί τρία μερόνυχτα τα νταούλια, οι ζουρνάδες και τα τραγούδια σκεπάζουν κάθε ήχο. Οι παλιοί πανηγυριστές λένε ότι κάθε χρόνο λίγο προτού ξημερώσει στο μοναστήρι η χορωδία των πουλιών προσθέτει το δικό της τραγούδι.

Οι Μεσολογγίτες προετοιμάζονται μήνες πριν για το πανηγύρι. Οι «παρέες» εμπλουτίζονται με καινούργια μέλη, οι καβαλαραίοι περιποιούνται τα άλογα. Εκτός από τη διασκέδαση, που είναι ο αρχικός στόχος, κάθε «παρέα» επιδιώκει να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες με το κέφι, τα τραγούδια, την άψογη εμφάνιση αρματωμένων και καβαλαραίων."