Ενδιαφέρουσα μου φάνηκε η παρακολούθηση εκδήλωσης-αφιερώματος σε τραγούδια της παλιάς Αθήνας, αν και τα ακούσματα ασύγχρονα με την ηλικία μου. Βόλευε όμως ο χώρος, η ώρα και η διάθεση και είπα να περάσω.
Η αίθουσα γεμάτη.Ελάχιστες θέσεις ήταν άδειες. Εντόπισα μια απ΄ τη μεριά του διαδρόμου - να μην ενοχλήσω κιόλας - και κάθισα διακριτικά. Στο ημίφως διέκρινα με ευκολία το μέσο όρο ηλικίας των θεατών. Αναμενόμενο. Όλοι άνω των 70, που είχαν έρθει να θυμηθούν τα νιάτα τους...Ακριβώς δίπλα μου ένας κύριος γύρω στα 80, καλοστεκούμενος, εύθυμος, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον. Σιγοτραγουδούσε κιόλας.Ενίοτε σχολίαζε.
Σε κάποιο απ΄ τα τραγούδια, ο ηλικιωμένος κύριος φάνηκε να ταράζεται.Ψάχνει στη μία τσέπη...στην άλλη....στην εσωτερική του μπουφάν και επιτέλους το βρήκε! Βγάζει το κινητό του τηλέφωνο και σοκαρισμένη τον ακούω να μιλά: "Για άκου" και τεντώνει το χέρι μαζί με το κινητό προς τη σκηνή για να "ρουφήξει" όσο πιο ευδιάκριτα γινόταν τον ήχο. Το κρατά για 15-20 δευτερόλεπτα...
Χαρά μου, για σένα ζω, χαρά μου, το ξέρεις χωρίς να σ' το 'χω πει...
...οι στίχοι που ακούγονταν εκείνη την ώρα και που κατάφερα να συγκρατήσω μέσα στη συγκίνησή μου...
Αυτή η ευχάριστη έκπληξη ήταν ικανή να με βγάλει απ΄ το "λήθαργο" της καθημερινότητας, να με ταρακουνήσει συθέμελα και να μου υπενθυμίσει πως ο ρομαντισμός δε χάθηκε και πως ακόμα συμβαίνουν ωραία πράγματα (στους) γύρω μας.
Πολύ γλυκό εκ μέρους του,πολύ όμορφο!!Καλή σου μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκός και ρομαντικός άντρας !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συναισθήματα, η αγάπη, ο ρομαντισμός , δεν έχουν ηλικία !!
Σαμιώτικα χαιρετίσματα