Ζωντανός-νεκρός. Αυτό νιώθει καιρό τώρα.Αναπνέει, κινείται, συναναστρέφεται άλλους, ακολουθεί ένα συγκεκριμένο καθημερινό πρόγραμμα, διεκπαιρεώνει τυπικές διαδικασίες. Όλα μηχανικά.Δε γελάει, δε θλίβεται, δε βιώνει συναισθήματα για κανέναν και για τίποτα. Δε νιώθει! Αδιαφορεί παντελώς. Για κάποιο λόγο όλα γκρεμίστηκαν μέσα του. Ενας μανδύας αναισθησίας έχει καλύψει την ψυχή του...Περίοδος ανασυγκρότησης ή σκόπελος που δύσκολα ξεπερνιέται;Και τι δεν θα δινε να γελάσει όπως παλιά, να ξεκαρδιστεί...Να στεναχωρηθεί και πάλι να ελπίσει, να χαρεί , να απογοητευτεί, να ενθουσιαστεί...Τι αξία έχει μόνο να ζεις ζωή;
"Δεν είναι μοναχά να ζεις ζωή
είν΄ ο καημός, το δάκρυ
είν΄ η χαρά μες τη ζωή
είν΄ η αγάπη.
Κι αν η χαρά κι ο στεναγμός φύγουνε,
θ΄ απομείνεις φύλλο δεντριού...
ξερό κλαδί...
σαν άστρο θ΄ αργοσβήνεις".
Ιωνάθαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όχι προσβλητικό περιεχόμενο