ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ, ΜΙΑ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΝΥΦΗ

"Ρώτησαν την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός,
και η αμυγδαλιά άνθισε".

Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Ξαφνιάστηκα όταν την είδα αντίκρυ μου καμαρωτή κι ολόλευκη. Δεν το περίμενα να έχει "σκάσει μύτη" με τόση παγωνιά!!Είναι, το δίχως άλλο, ανυπόμονη και βιαστική.Ανθίζει πρώτη στις αρχές κάθε νέας χρονιάς χωρίς καν να έχει προφτάσει να βγάλει φύλλα. Υπέροχο στολίδι μες στον χειμώνα, η αμυγδαλιά προσφέρει τη γύρη της στις μέλισσες και τους πολύτιμους καρπούς της σ΄ εμάς. 

Ψάχνοντας γι αυτήν στην μπλογκόσφαιρα, ανακάλυψα τον εξής μύθο:

Φυλλίς, η όμορφη αμυγδαλιά

Η Φυλλίς, μια όμορφη κοπέλα, ήταν κόρη του βασιλιά της Θράκης. Κάποτε, πέρασε από τη Θράκη ο Δημοφώντας, ο γιος του Θησέα, και μόλις την είδε μαγεύτηκε από την ομορφιά της και την αγάπησε. Ο βασιλιάς, με χαρά, του την έδωσε για γυναίκα. Μετά από λίγο καιρό όμως, ο Δημοφώντας νοστάλγησε την πατρίδα του, την Αθήνα, και έφυγε αφού υποσχέθηκε στη Φυλλίδα να γυρίσει γρήγορα κοντά της.

Η Φυλλίς που αγαπούσε πολύ το Δημοφώντα τον περίμενε με μεγάλη αγωνία, ανεβασμένη σε μια αμυγδαλιά για να αγναντεύει το δρόμο. Ο καιρός όμως περνούσε, ο Δημοφώντας δε φαινόταν και η Φυλλίς μαράζωνε από τον καημό της. Μέρα και νύχτα, νηστική και λυπημένη, έλεγε τον πόνο της στην καλή αμυγδαλιά και την πότιζε με τα δάκρυα της. Τελικά δεν άντεξε και πέθανε κάτω από το δέντρο.

Η αμυγδαλιά ξεράθηκε αμέσως από τη λύπη της. Η ψυχή της Φυλλίδας πέρασε μέσα στον κορμό του δέντρου. Ήταν Γενάρης, στην καρδιά του χειμώνα, όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε. Μόλις έμαθε για το χαμό της γυναίκας του, έτρεξε κοντά στην αμυγδαλιά, την αγκάλιασε κι έκλαψε.

Το δέντρο πλημμύρισε ξαφνικά από άσπρα και ροζ λουλούδια. Ήταν η ψυχή της Φυλλίδας που χάρηκε βλέποντας τον αγαπημένο της κι έκανε το δέντρο να ανθίσει μέσα στο βαρύ χειμώνα, δείχνοντας τη μεγάλη δύναμη της αγάπης. 

Υπέροχη μελωδία!Δε συμφωνείτε;