Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

ΑΠΛΑ....ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ!

Αρχές Αυγούστου. Χώρος ξεχωριστός και ιδιαίτερος: Επίδαυρος. Η παρέα, από τις καλύτερες που θα μπορούσα να έχω. Μα πόσα χρόνια είχα να να πάω; 6; 7; Ούτε θυμάμαι, μα η πρώτη μου ανάμνηση ζωντάνεψε και πάλι. Ακριβώς το ίδιο είχα νιώσει και τότε.Γοητεία.Ειδικά για κείνη τη στιγμή λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, που ξαφνικά έχει σιωπή κι ο ήλιος δύει. Το σκοτάδι πέφτει και ανάβει το φως της παράστασης. Μαγικό πράγμα. 



Τι κι αν ανήκω στη μερίδα των θεατών που όταν επισκέπτονται το θέατρο της Επιδαύρου θέλουν αρχαίο δράμα και μάλιστα σε κλασική προσέγγιση; Τι κι αν απογοητεύτηκα από τις σύγχρονες σκηνοθετικές επιταγές; Τι κι αν δεν συμφωνώ με την προσπάθεια για καινοτομία και πειραματισμό; Ο χώρος ήταν μαγικός, ιερός και με αποζημίωσε.  





 

2 σχόλια:

  1. Αναστασία, με γοήτευσε η ανάρτησή σου!.....
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ πολύ, Χρυσούλα, αν και το γοητευτικό της όλης υπόθεσης είναι πράγματι ο χώρος του θεάτρου.Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή

Όχι προσβλητικό περιεχόμενο