Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Ανήκω σε εκείνη την ομάδα των αναγνωστών που υπογραμμίζουν (πάντα με μολύβι) με μεγάλη επιμέλεια ό,τι τους κεντρίζει το ενδιαφέρον σε οποιοδήποτε έντυπο πέσει στα χέρια τους. Από εφημερίδες και συνταγές μαγειρικής μέχρι λογοτεχνικά βιβλία και ταξιδιωτικούς οδηγούς. Πρόσφατα, βρέθηκε ξανά μπροστά μου Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης της Μάρως Βαμβουνάκη, που είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια. Φυλλομετρώντας το για άλλη μια φορά νομίζω πως και τώρα πάλι τα ίδια θα υπογράμμιζα.  Αλλάζει ο άνθρωπος;;

Σταχυολογώ μερικά από τα υπογραμμισμένα:


"Πόσο σκληρό και για σένα να εκπαιδεύεις αγγελάκια, που είναι φανερά αγγελάκια, να γίνουν ανθρωπάκια. Πόσο σφίγγει την ψυχή μια τέτοια υποχρέωση."

"Ο άλλος, με το να είναι μοναδικός, δεν μπορεί παρά να μένει αδιάβαστος στον πυρήνα του."

"'Όλοι παραμερίζουν μπροστά σ ΄ εκείνον που ξέρει καλά πού πηγαίνει."

"Για να εξελισσόμαστε, πρέπει να θυμόμαστε."

 "Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του φόνου. Για να τον συλλάβουν και να τον τιμωρήσουν επιστρέφει, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιεί ξεκάθαρα πως τούτο γυρεύει. Γιατί η τιμωρία του από το δικαστήριο θα είναι λιγότερο μαρτυρική απ΄ αυτήν που του επιβάλλει η συνείδησή του."

"Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη".

"Κι όποιος γυρεύει ειλικρινά το καλό, το βρίσκει σίγουρα. Το κλειδί είναι στο δύσκολο "ειλικρινά".

"Δεν θα είσαι ποτέ μόνος αφού είμαστε μόνοι χωρίς εσένα." (Ζουλού)

"Ο χρόνος κυλάει, ο κόσμος αλλάζει, τα γούστα μας αλλάζουν, γιατί να χαθούμε με έναν πρώην αγαπημένο;" λένε κάποιοι, λες και δε θέλουν ν' αφαιρούν γνωριμίες και τηλέφωνα από το καρνέ τους. Μόνο που ένας έρωτας αληθινός, ακόμη κι αν χώρισε, δεν αλλάζει. Μένει εκεί μνημείο του βίου και της πολιτείας μας, ακίνητο σύμβολο μιας απόπειρας για αιωνιότητα που πληρώθηκε ακριβά... Πρέπει να εκτιμάμε όσα μας έφτασαν σε ακραία χαρά, σε ακραία ελπίδα, σε ακραίο πόνο."


"Υποστηρίζεται πως απ όλες τις τέχνες, η μουσική είναι η πιο προχωρημένη σε πνευματικότητα τέχνη.(...) Πως απ΄όλες τις αισθήσεις μας, όταν πεθαίνουμε, η ακοή μας εγκαταλείπει τελευταία."



Μ. Βαμβουνάκη, Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης, εκδ. Ψυχογιός



Αυτό το τελευταίο πολύ μου άρεσε...Προς τέρψη των ώτων λοιπόν....



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όχι προσβλητικό περιεχόμενο