Κοιτάω σε θάλασσα πανώρια
κι ο νους μου πάει στα βαπόρια.
Οχι σ΄ αυτά που στον αφρό σου πλέουνε
γεμάτα καρδιοχτύπια κι ελπίδες.
Μα, στ΄ άλλα, που στα νερά σου κείτονται
κουφάρια, συντρίμμια
αμέτοχα στη γαλήνη και την τρικυμία σου.
Κάποτε ζούμε καράβια όμορφα,
πηδάμε κύματα ψηλά.
Μα κάποιο, πιο ψηλό απ΄τ΄ άλλα,
μας στέλνει κάτω στα βαθιά...
Κι είμαστε κει πολύ καιρό,
ενώ η ζωή κυλάει,
μέχρι που, θέλοντας και μη,
η άμμος μας σκεπάζει.
Ναυάγια αμέτοχα
στη γαλήνη και την τρικυμία.
Ιωνάθαν
"Κάποτε ζούμε καράβια όμορφα..."
(Αργοστόλι, Μάιος 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όχι προσβλητικό περιεχόμενο