ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΒΟΛΤΑ

"Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη ενός ατέλειωτου χωρισμού."

                                                                               

                                                                                                         Τάσος Λειβαδίτης

"ΜΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΜΕ;"

Σε όλους μας έχει συμβεί. Ακούμε ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο και μας μένει η μελωδία για ώρες ή και μέρες μετά, σιγοτραγουδώντας το παντού.Πόσο μάλλον όταν ο στίχος συνάδει ποιοτικά με τη μελωδία...

"...να βρούμε αλλιώτικα φτερά για να πετάμε"  ο στίχος που κρατάμε και που έρχεται να "δέσει" με μια κοινωνία και με ανθρώπους που -για δικούς του λόγους ο καθένας  - έχουν λυγίσει και χρειάζονται ανάσες ελπίδας.

Παγώνουν κάθε βράδυ οι καρδιές
κάτω απ'αυτό το φώς
Πιστεύουμε σε ψεύτικες φωνές
που ακούγονται αλλιώς

Παγώνουν κάθε βράδυ οι καρδιές
στης πόλης τον αχό
Κι άμα θέλεις να σ'ακούσω βγές
να φύγουμε απο'δώ.

Μα πού να πάμε
που ΄χει αρχίσει να νυχτώνει και φοβάμαι
που να πάμε
Μα πού να πάμε
εδώ και χρόνια έχω παγώσει και λυπάμαι
που να πάμε

Μα που να πάμε
που τον ορίζοντα έχουν κλέισει και χτυπάνε
που να πάμε
Μα πού να πάμε
οι ανθρώποι δίπλα δεν αντέχουν και λυγάνε
πού να πάμε

Καίγονται στις μεγάλες διαδρομές
τα δανεικά φτερά
χιλιάδες πληρωμένες αγκαλιές
δε βγάζουν πουθενα

Καίγονται τα βράδια οι καρδιές
στους δρόμους του χαμού
κι άμα θέλεις να σ'ακούσω βγές
να φύγουμε γι'αλλού.

Μα πού να πάμε
που ΄χει αρχίσει να νυχτώνει και φοβάμαι
που να πάμε
Μα πού να πάμε
εδώ και χρόνια έχω παγώσει και λυπάμαι
που να πάμε

Μα πού να πάμε
από παντού μας έχουν ζώσει και χτυπάνε
πού να πάμε
Μα πού να πάμε
να βρούμε αλλιώτικα φτερά για να πετάμε
πού να πάμε

Μα πού να πάμε
που τον ορίζοντα έχουν κλείσει και χτυπάνε
που να πάμε
Μα πού να πάμε
αφού ακόμα είμαστε εδώ και πολεμάμε

πού να πάμε

 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η ιστορία που θα παρακολουθήσετε στο ακόλουθο βίντεο είναι απλή, συνηθισμένη και καθημερινή: Ένας τυφλός ηλικιωμένος έχει καθίσει στο δρόμο με ένα άδειο μεταλλικό δοχείο μπροστά του και ένα κομμάτι χαρτί δίπλα του που γράφει «Είμαι τυφλός, βοηθήστε με». Ο κόσμος πηγαινοέρχεται μπροστά του, ένας δυο σταματάνε και ρίχνουν κάτι, αλλά οι περισσότεροι προσπερνούν αδιαφορώντας. Μέχρι που εμφανίζεται μια νεαρή γυναίκα, κάτι γράφει στο χαρτί του τυφλού και φεύγει. Και ω του θαύματος, τα κέρματα αρχίζουν να πέφτουν… βροχή και ο γεράκος, όπως είναι φυσικό, έχει παραξενευτεί. Όταν, όμως, επιστρέφει η κοπέλα, όλες οι απορίες λύνονται… Γιατί πραγματικά η δύναμη των λέξεων είναι τόσο μεγάλη που δεν το βάζει ο νους σας…

 Πηγή

ΕΝΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

"Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες."

                                                                                                                         Οδ. Ελύτης

 

ΟΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΟ ΥΓΙΕΙΣ

Μια μεγάλη αγκαλιά αλλά ακόμα και ένα απαλό άγγιγμα στο χέρι μπορεί να γίνει το απόλυτο φάρμακο μυαλού και σώματος. Τα οφέλη είναι πολλά, μειώνεται η πίεση και η καρδιακή συχνότητα, ενώ ακόμα ανακουφίζονται και τα επίπεδα πόνου. Αποτέλεσμα αυτών, η καλύτερη υγεία και χαμηλότερα επίπεδα άγχους. Η έρευνα που έγινε απο το University of Wisconsin at Madison έδειξε ότι με την αγκαλιά αυξάνεται η συγκέντρωση οξυτοκίνης, μιας ορμόνης η οποία βοηθάει τους ανθρώπους να αισθάνονται σίγουροι και ασφαλείς, ενώ παράλληλα μειώνονται τα επίπεδα κορτιζόλης με αποτέλεσμα να μειώνεται το άγχος. Επίσης τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης συντελούν στην καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος όποτε η μείωσή της προωθεί την καλή υγεία. Παράλληλα έρευνα που πραγματοποιήθηκε απο το University of Virginia με απεικόνιση του εγκεφάλου, έδειξε ότι οι γυναίκες που τους έσφιγγαν το χέρι δεν αντιδρούσαν σε απειλητικά ερεθίσματα και παρουσίασαν μείωση του άγχους τους. Ακόμα και το άγγιγμα απο κατοικίδια έδειξε ότι μειώνει την ένταση, την πίεση του αίματος, τονώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και ανακουφίζει απο τον πόνο. Ερευνητές του Bastyr University in Seattle αναφέρουν ότι όταν εστιάζουμε την προσοχή μας στο κατοικίδιο το μυαλό μας αποσπά την προσοχή του απο τον πόνο και προτείνει ποιοτικό χρόνο μαζί τους.

πηγή

Μάλλον αυτήν την έρευνα είχαν στο μυαλό τους οι κάτοικοι της Βερόνας εκείνη τη μέρα και έδιναν στους περαστικούς δώρο.....αγκαλιές!!!!Χμμμμ!!Γιατί όχι;

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Οι πιθανότητες για να τραβήξεις αυτή τη φωτογραφία  είναι μία στo εκατομμύριο...

πηγή

"ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΗ ΓΗ ΚΟΥΒΑΛΑΣ"

 (Από τις ελάχιστες φορές που έχω ζηλέψει που δε μένω στην Αθήνα...)


 Μουσική γιορτή για «τη χώρα της αληθινής δημοκρατίας», την Ελλάδα, παρουσιάζει ο συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε δύο συναυλίες, το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Μαρτίου.

   

Τίτλος του προγράμματος «Ελλάδα, στους ώμους τη γη κουβαλάς». Ο δημιουργός θα παρουσιάσει τις πιο αγαπημένες επικές και θρησκευτικές μελωδίες του σε συνδυασμό με το διπλό ιστορικό και θρησκευτικό μήνυμα της εθνικής γιορτής της 25ης Μαρτίου.

   

Στο πλευρό του Σταμάτη Σπανουδάκη θα βρεθούν η ορχήστρα εγχόρδων "Τάμαλο", με πρώτο βιολί τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, αλλά και η καταξιωμένη μεικτή παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου. Χαρακτηριστικό είναι ότι, προκειμένου να συμμετέχει όλο το κοινό στη συναυλία, ο γνωστός δημιουργός φρόντισε να λειτουργήσει ειδικό σύστημα υπερτιτλισμού, το οποίο θα παρουσιάζει τους στίχους όλων των τραγουδιών του.

Ιδιαίτερη παρουσία στη συναυλία, είναι και η συμμετοχή των πρωτοψαλτών Γιώργου και Κωνσταντίνου Μπιλάλη, οι οποίοι θα δημιουργήσουν με τις γαλήνιες φωνές τους  μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. 

πηγή

  

Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ...

Οι «Μικρές Χαρές» είναι ταινία μικρού μήκους που απέσπασε το βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών υγείας της Κω.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟΣ!

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες
 οι αξίες του ανθρώπου.
 Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
 Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
 ’Τι είναι το κρυφτό;’
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
 Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν,
 η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
‘Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.
 Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
 Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου
ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
 Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
 Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.
 Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
 Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
 Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.
 Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. ….1000,
 μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
 Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
 Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
 Ένιωσε τον ‘ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν
 καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη
αποφασίσει που να κρυφτεί.
 Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
 Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.
 Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον
 κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.
 Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
 Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και ηΤρέλα πάντα τον συνοδεύει…

πηγή

ΟΣΟ ΖΩ, ΕΛΠΙΖΩ (;)

"Η ελπίδα είναι το έσχατο κακό(...).Όταν άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και τα κακά που είχε κλείσει εκεί ο Δίας ξέφυγαν στον κόσμο των ανθρώπων, έμεινε μόνο, χωρίς να το ξέρει κανείς, ένα έσχατο κακό: η ελπίδα. Από τότε ο άνθρωπος κάνει το λάθος και θεωρεί το κουτί και το περιεχόμενό του, την ελπίδα, σαν τυχερό σεντούκι. Ξεχνάμε όμως την επιθυμία του Δία ο άνθρωπος να συνεχίσει να βασανίζεται.Η ελπίδα είναι το χειρότερο κακό γιατί παρατείνει το βάσανο."

Ίρβιν Γιάλομ, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

Η μικρή Ελπίδα πού 'ρθε από τα ξένα
γέλασε και μού 'πε σ' αγαπώ
μα δε βρήκα λόγια, λόγια ταιριασμένα
ένα τραγουδάκι να της πω

Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ

Η μικρή Ελπίδα έφυγε στα ξένα
κίνησε να πάει για το Βοριά
αχ μωρέ Ελπίδα ανείμενε κι εμένα
να σου πω μαζί με ένα γεια

Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ

Άνυδρο το χώμα μέσα στην καρδιά μου
κι η Ελπίδα βρόχινο νερό
τραγουδώ και κλαίω μες στη μοναξιά μου
γιά να ξεγελάσω τον καιρό

Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ

Σαν ξαναγυρίσεις πετροχελιδόνι
άδικα μην ψάξεις να με δεις
ίσως νά 'χω λιώσει, σαν το πρώτο χιόνι
μα σ' ένα τραγούδι θα με βρεις

Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ

"Η ΣΜΥΡΝΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"

Η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και ο Γιάννης Κότσιρας συνεργάζονται και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό.Στη δισκογραφική αυτή δουλειά με τίτλο "Η Σμύρνη του έρωτα", που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, περιλαμβάνονται τραγούδια που γράφτηκαν στη Σμύρνη ή προέρχονται από Σμυρνιούς δημιουργούς.Μια μικρή γεύση...

CARPE DIEM

Το να σκαλίζουμε το παρελθόν είναι τόσο άχρηστο όσο το να φοβόμαστε το μέλλον. Το μόνο πράγμα  που έχει πραγματικά σημασία είναι πως ζούμε την αγάπη μας την κάθε στιγμή. Ακόμα κι όταν το γνωρίζουμε αυτό, πολλές φορές ξοδεύουμε τόση ενέργεια στο τι ήταν και στο τι θα είναι, με αποτέλεσμα να μας μένει λίγος χρόνος για το τι είναι.

Πόρος, Κεφαλονιά

Μια φοιτήτρια μου έμαθε αυτό το μάθημα καλά. Μου είπε ότι ανησυχούσε διαρκώς για το μέλλον της σχέσης της, σε σημείο να είναι πάντα γεμάτη άγχος και να έχει μονίμως ανάγκη από επιβεβαίωση. Συνειδητοποιούσε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν ήταν υγιής. Στην πραγματικότητα, η διαρκής αβεβαιότητα απομακρύνει τους ανθρώπους. Ποιος θέλει να είναι με ένα άτομο που τρώγεται συνέχεια; Αποφάσισε να χαλαρώσει. Σταμάτησε να αναλύει τα πάντα και άρχισε να απολαμβάνει όσα της συνέβαιναν κάθε φορά. Μόλις οι γύρω της αντιλήφθηκαν την αλλαγή, τα πάντα τακτοποιήθηκαν.

Όσοι πιστεύουν στον εαυτό τους και εμπιστεύονται τη στιγμή, βρίσκουν τη ζωή πιο απολαυστική. Έχουν μάθει ότι το παρελθόν είναι ένα μέρος για να αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις μας, όχι αυτά για τα οποία μετανιώνουμε, ότι το μέλλον πρέπει να είναι γεμάτο υποσχέσεις, όχι φόβους. Και ότι το παρόν είναι το μόνο που χρειαζόμαστε.

Το παρελθόν δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σαν αμόνι, για να σφυροκοπάμε το παρόν και το μέλλον. (Paul Emile Borduas)

Απόσπασμα από το βιβλίο του  Leo Buscaglia  Γεννημένοι να Αγαπάμε Στοχασμοί για την Αγάπη

πηγή

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ!

• Να πιστεύουν πως τα ξέρεις όλα και κατέχεις τη γνώση του κόσμου.
• Να σε ρωτάνε "Μα πώς τα ξέρετε όλα αυτά, κύριε;"
• Να σου λένε πως ξέρεις τόσο καλά τους υπολογιστές που ούτε ο...Μπιλ Γκέιτς δεν συγκρίνεται μαζί σου.
• Να σου κάνουν κριτική για τα γένια και πως είσαι ομορφότερος όταν τα κόβεις.
• Να σου προτείνουν τον σκελετό γυαλιών που σου ταιριάζει περισσότερο.
• Φυσικά να είσαι ο πιο δυνατός, όταν σηκώνεις ένα θρανίο (ίσως μετά τον μπαμπά τους).
• Να στρέφονται σ' εσένα όταν ένας συμμαθητής τους τους αδικεί και να είναι σίγουρα πως αποδίδεις θεϊκή δικαιοσύνη.
• Να έχεις να λύσεις το μεγαλύτερο πρόβλημά τους: Ποιος κυνηγά στο διάλειμμα...
• Να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες και να καταλαβαίνεις πως οφείλεται σ΄εσένα και μετά από λίγα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει...
• Να σηκώνεις λίγο τη φωνή σου κι αμέσως να μετανιώνεις γιατί τα απέναντι ματάκια βούρκωσαν...
• Να τα κάνεις να γελούν και να ξεχνάς όλους τους λογαριασμούς που σε περιμένουν έξω από την πόρτα...
• Να σε ρωτάνε "Θα μας πάρετε και του χρόνου;" κι ας έχουν περάσει μόλις 2 μήνες που τα πήρες.
• Να σου λένε "Η μαμά λέει πως είμαστε τυχεροί που μας πήρατε!"
• Να σε φωνάζουν "μαμά", "μπαμπά" κι εσύ να γελάς γιατί ξέρεις πως δεν είναι από συνήθεια αλλά μάλλον από αγάπη.
• Να τους λες κάθε πρωί "Bonjour" και να σου απαντάνε το ίδιο χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει ακριβώς αλλά "Αφού το λέει ο κύριος..."
• Να μπαίνεις μετά από κάθε διάλειμμα και να σε χαιρετούν ξανά και ξανά σαν να σε βλέπουν πρώτη φορά.
• Να παραφυλάνε κάθε πρωί πίσω από την πόρτα, εσύ να κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα και να πετάγονται μπροστά σου για να σε τρομάξουν.
• Να σ' αγκαλιάζουν κάθε μεσημέρι με τη σειρά κι ας είναι φορτωμένα με τσάντες τόνων που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς τις σηκώνουν.
• Να έρχονται μετά από χρόνια και να σου μιλούν με εκτίμηση και σεβασμό.
• Να βλέπεις κάθε πρωί τον ορισμό του αγνού, του άδολου, του ανιδιοτελούς γιατί ακόμη η κοινωνία δεν πρόλαβε να τα εκπαιδεύσει.
• Κι έχω κι άλλα ατελείωτα...                                                                        

 
 
πηγή

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Την έψαχνα χρόνια, μα ήταν αδύνατο να τη  βρω.Τραβήχτηκε τυχαία από φωτογραφική μηχανή συναδέλφου κι έκτοτε έχασα τα ίχνη της...Στη λίμνη των Ιωαννίνων μια συννεφιασμένη μέρα του Γενάρη...4+ κάτι χρόνια πριν...

(Ευχαριστώ πολύ τη συνάδελφο που την είχε αναρτήσει από τότε στο δικό της blog από όπου μπόρεσα και την "έκλεψα".)

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
 

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
 

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
   Σκάψε βαθειά.Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

    Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
       Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
                  Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Κωστής Παλαμάς

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του:

1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

2. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

3. Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

Ο ΧΡΟΝΟΣ είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

           

                                                                                          πηγή

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ...

Μια Κυριακή του Μάρτη
και μια Σαρακοστή
εσύ 'σουν στο κατάρτι
κι εγώ στην κουπαστή.
Κρατούσαμε το δάκρυ
στα ματοτσίνορα,
για μας δεν είχαν άκρη
της γης τα σύνορα.

Δε σού' στειλα το μήλο
και σ' έχασα από φίλο,
μα μ' ένα πορτοκάλι
θα σε κερδίσω πάλι.

Φίλα με της καρδιάς μου καραβοκύρη,
να ξαναπιώ τον ήλιο σ' ένα ποτήρι.
Φίλα με Αυγερινέ μου να γίνω Πούλια,
τραγούδι να μου λένε τα θαλασσοπούλια.

Μια Κυριακή του Μάρτη
και μια Σαρακοστή
κρεμάσαμε στο χάρτη
μια κόκκινη κλωστή
και δίπλα στο τιμόνι
όταν γυρίσαμε
το πρώτο χελιδόνι
καλωσορίσαμε.

Δε σού' στειλα το μήλο
και σ' έχασα από φίλο
μα μ' ένα πορτοκάλι
θα σε κερδίσω πάλι.

ΜΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Α΄ Χαιρετισμοί σήμερα.Ένα ακόμα πνευματικό ταξίδι ξεκινά - για όσους, φυσικά, επιθυμούν να το αρχίσουν.Στόχος είναι να "μαλακώσουν " οι καρδιές, να υπερβούμε το εγώ και να συν-χωρέσουμε τον άλλο, προκειμένου όχι μόνο να φτάσουμε στον προορισμό του ταξιδιού, αλλά και να  νιώσουμε τι σημαίνει. Το Πάσχα έρχεται.Αγάπη.

ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ!

Καλό μήνα σε όλους και καλώς μας ήρθε η άνοιξη!Με αυτή την απλή κατασκευή καλωσορίσαμε στην τάξη μας τον ήλιο(που είχε μέρες να φανεί) προβάλλοντας ταυτόχρονα και ένα αισιόδοξο μήνυμα!Ε, δεν είναι και λίγο πράμα κάθε φορά που θα αλλάζουμε την ημερομηνία να ...σκάμε ένα χαμόγελο!

"Άνοιξη"-Στ.Σιόλας

Μουσική:Yann Tiersen (Από την ταινία "Αμελί")