ΒΗΜΑΤΑ ΚΡΟΥΣΗΣ

Είναι φορές που λυγίζεις,που όσα έχεις να αντιμετωπίσεις σε νικούν (είναι βαριά για τους δικούς σου ώμους ), που σκύβεις το κεφάλι για να μην αντικρίσουν το θλιμμένο σου πρόσωπο...

Είναι  φορές που σε ρωτάνε "τι κάνεις;" και τότε λες το μεγαλύτερο και πιο συχνό σου ψέμα: "Καλά είμαι." 

Έρχονται όμως και φορές που αναδύεται εντός σου μια ξαφνική ανάταση, αναγεννάσαι πλήρως από το τίποτα.Λειτουργείς αντίστροφα και διεκδικείς τα θέλω σου..αντιδράς..κάνεις τα πρώτα σου βήματα. Στην αρχή στρεκλώντας, μα ολοένα και πιο σταθερά...είναι τα βήματα που μέλλουν να γίνουν βήματα κρούσης. Κρούσης με το κατεστημένο και το αδύνατο.Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αλλάξουμε τον ρου της ζωής μας και -γιατί όχι;- της ιστορίας.

Όσο ζω, ελπίζω •μα δε φτάνει.

Όσο ζω, προσμένω• μα δε φτάνει.
Όσο ζω, θα χτυπώ.
Θα χτυπώ δυνατά για να μ' ακούσουν.
Σαν ραβδί σε δέρμα τυμπάνου.
Σαν βήμα στο δέρμα της γης.
Σαν ρυθμός σε σύνθημα.
Τα βήματά μας κρούουν δοκιμάζοντας τον κόσμο.
Αν είναι γερός, θα βαστάξει.
Αν είναι ετοιμόρροπος, θα πέσει
και θα παρασύρει
αυτούς που τον ροκανίζουν.
Χτυπήστε κι εσείς!
Δώστε το δικό σας έναυσμα.
Κάντε την ελπίδα, πράξη,
το όνειρο, αποτέλεσμα,
τα βήματά σας, βήματα κρούσης,
τη ζωή σας, λεύτερη.

Αυτό είναι ο χορός : ανταρσία!
Βγάζει μονάχα μια κραυγή:
”τούτα τα κορμιά που πάλλονται, να τα φοβάστε!”

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΓΙΑΚΗΣ

[Ένα ποίημα που συμπολιάστηκε με την ομότιτλη χορογραφία του Γιώργου Μαγιάκη, στελέχους του Χορευτικού Τμήματος Π.Ο. Δήμου Πατρέων. Μιας χορογραφίας που συνετέθη από τον συνδυασμό ήχων κρουστών οργάνων με βήματα παραδοσιακών χορών, διασκευασμένα υπό μια σύγχρονη οπτική γωνία συνταιριάζοντας έτσι το  κινησιολογικό μοτίβο των ελληνικών παραδοσιακών χορών στις ανάγκες και τα βιώματα του σύγχρονου λαϊκού ανθρώπου.]